De auteur, het meisje Bana Alabed (8, ik-figuur), is een Syrische vluchtelinge, die de burgeroorlog in Syrië meemaakte. Door haar twitterberichten die ze hierover de wereld in stuurde, werd ze bekend. Haar verhaal is er een van ontreddering, pijn, verdriet en hoop. De lezer wordt meegenomen in haar wereld van een lach en een traan, waarbij ze verslag doet van haar leven tijdens deze inktzwarte periode van haar moederland. Door de kinderlijke schrijfstijl is het boek leesbaar voor zowel volwassenen als jongeren. Het laat dan ook een diepe indruk achter. Tijdens haar relaas komt de moeder van de hoofdrolspeelster ook aan het woord. Dit gebeurt op pagina's met een lichtroze rand. Zij beschrijft hoe haar gezin overleefde in een omgeving waar geen eten, drank, medicijnen en overige basisbehoeften beschikbaar waren. Ondanks al haar verdriet, zag ze hoop in de ogen van haar dochter. Vrede is alles waar ze van droomt en de gedachte om weer een normaal leven te leiden met haar familie. Tussendoor zijn kleine en enkele paginagrote kleurenfoto's opgenomen waarop met name Bana te zien is. Bana schreef dit boek met hulp van een tolk en een redactrice. Vanaf ca. 12 jaar.