Kermis is van alle tijden. Ook honderd jaar geleden werden rondreizende kermissen gehouden en trokken die het land door om mensen en kinderen te vermaken. Ook theaterstukken en rariteitenkabinetten vielen in de smaak. 

In dit verhaal reist Rosa samen met haar familie van kermis naar kermis. Elke dag staat ze op het podium met haar beste vriendje Teunis om de mensen te doen lachen. Maar niet alles loopt van een leien dakje. Sedert het ongeluk van haar vader, wanneer hij een tijdje in de kliniek moest verblijven, wordt oom Gerrit de baas van het circus en moeten ze naar zijn pijpen dansen. Maar oom Gerrit is lichtgeraakt en autoritair. Ook noemt hij Teunis een 'mietje' en vloekt hij erop los. Rosa beschermt haar beste vriend zo goed ze kan maar kan niet op tegen de volwassenen die ook haar toekomst willen bepalen en veel te veel betuttelen .

Dit is een vlot leesbaar verhaal over wat er zoal te beleven viel op een kermis meer dan een eeuw geleden. Toch is het verhaal weinig herkenbaar voor kinderen van nu omdat ze zich waarschijnlijk weinig kunnen voorstellen hoe het leven er toen uit zag. De afstand in tijd om te snappen hoe het leven er toen uitzag met weinig comfort en zonder sociale media kan een kind zich nu niet meer inbeelden zonder de tijd waarin het verhaal zich afspeelt beter te kaderen. Vooral het taalgebruik is verouderd en de zeer seksistische en grove opmerkingen ten aanzien van de twee protagonisten Rosa en Teunis passen niet meer in de jeugdliteratuur van vandaag zoals in dit verhaal beschreven.