Een tijgerin, woest om de dood van haar kleintjes, valt mensen en dorpen aan. De koning wil zijn leger inzetten, maar een oude wijze vrouw zegt dat er maar een middel is om de tijgerin te bedaren. De koning moet zijn zoon Wen naar de tijgerin sturen. De reacties van Wen roepen bij de tijgerin herinneringen op aan haar eigen kroost. Ze adopteert de jonge prins en leert hem alles wat een kleine tijger moet weten. De koning en de koningin raken overmand door verdriet en op een dag stuurt de koning zijn leger naar de tijgerin. Dit ontroerende verhaal heeft een onverwachte pointe. Het is geïnspireerd door een Chinese legende en door een tijgerbeeldje uit de Shang-dynastie. De krachtige, dramatische illustraties in donkere tinten zijn op een traditionele manier gemaakt, met Chinese inkt op rijstpapier. Door het vierkante formaat van dit grote prentenboek komen de illustraties goed tot hun recht. Soms worden verschillende taferelen naast of onder elkaar geplaatst, wat een filmisch effect geeft. Een prachtig verhaal met heel wat levenswijsheden, dat 6- tot 10-jarigen kan boeien.

Dit is een prentenboek over en uit China. De auteur/illustrator heeft zich geïnspireerd op een bronzen beeld uit de elfde eeuw voor Christus dat een tijgerin met een kind in haar muil voorstelt. Hij kende ook een Chinese legende die vertelt over een kind dat grootgebracht werd door een tijgerin. In dit verhaal gaat over een wanhopige en wraakzuchtige tijgermoeder (vind ik minder scherp dan 'tijgerin'), die de dood van haar welpen verhaalt op de mensen. Een waarzegster kan de keizer ervan weerhouden een leger op de tijgermoeder af te sturen. In plaats daarvan moet de keizer een veel zwaarder offer brengen, namelijk zijn zoon aan de tijgermoeder afstaan. En het werkt: de kleine Wen wendt de wraak van de tijger af. Hij wordt verzorgd met een tederheid die je van zo'n woest dier nooit zou verwachten. Als Chen groot geworden is, komen de keizer en de keizerin hun zoon halen want nu moet hij leren wat een keizer weten moet. Hij belooft zijn tijgermoeder haar elk jaar te bezoeken en dat doet hij ook. Tot hij op een dag zijn kleine zoontje naar de tijger brengt want:Hij moet leren wat een tijger weet, zodat hij daarna een prins kan worden. Dit is een heel mooi verhaal. De prenten zijn anders dan we gewoon zijn, woest en donker en grillig. De tijger is zoals in het echt: angstaanjagend. Het is aangenaam verrassend prenten van de andere kant van de wereld te ontdekken.