Een bundeling persoonlijke bespiegelingen op de kritiek die hedendaagse psychiaters, psychotherapeuten en filosofen hebben op de behandeling van mensen met psychische klachten. Filosofe Regine Dugardyn verkent ferme uitspraken van toonaangevende denkers op de moderne psychiatrie en gaat op zoek naar de grens tussen normaal en pathologisch lijden. Daarvoor beschrijft ze haar eigen ervaringen met ernstige angstklachten en analyseert ze het maatschappelijke en wetenschappelijke debat. Dugardyn reflecteert op de impact van de kritiek van psychiaters en filosofen op haar leven als patiënt en filosoof. Ze stelt prangende vragen omtrent menselijk lijden, de validiteit van DSM-diagnoses, en waarom mensen antidepressiva slikken en therapie zoeken. Verdiepend, en afwisselend in beschouwende en persoonlijke stijl geschreven. Met name geschikt voor een geoefende lezersgroep. Regine Dugardyn (1960) studeerde filosofie aan de Universiteit Utrecht. Ze werkte achtereenvolgens als journalist, redacteur en uitgever, en is eigenaar van het filosofisch agentschap Socrates & co.