Saci Lloyd heeft een nieuwe adolescentenroman uit. Alweer een dystopie, alweer een toekomstboek. Wie vreest voor een doorslagje van haar succesreeks 'Dagboek van een klotejaar', kan na het lezen gerustgesteld zijn. Het is wel degelijk een ander boek, dat qua taal en stijl in vertaling trouwens beter overeind blijft dan het ondertussen beruchte tweeluik.
Het verhaal is redelijk eenvoudig samen te vatten: één land, twee culturen. De Burgers leven zoals de wet hen dat voorschrijft en krijgen allerlei privileges, de Outsiders doen dat niet en leven parallel aan de Burgers een veel armoediger, maar vrij bestaan in de favela’s. Hogere echelons van de regering en het leger zijn er echter op gebrand de Outsiders uit te roeien en tijdens een van hun razzia’s komen de levensbelangrijke codes van de Dreamline (het digitale netwerk van de Outsiders) bij het meisje Uma terecht. Als zij ook dreigt te worden opgepakt, geeft ze ze in blind vertrouwen door aan Hunter, een Burgerjongen. Samen moeten ze proberen de codes tot bij een belangrijke persoon van het Outsidernetwerk te krijgen, en een zoektocht door futuristisch Londen, met de militaire politie op hun hielen en verraders achter elke hoek, is wat volgt.
De synopsis toont het misschien al aan: dit boek leest als een achtervolgingsfilm op speed. Er wordt heel wat geschoten, gerend en ondergedoken, en soms is het allemaal een beetje voorspelbaar. En natuurlijk krijgen de twee hoofdpersonages een oogje op elkaar. Dat alles bij elkaar maakt dat dit verhaal in feite een veel klassieker jeugdboek is dan Lloyds twee voorgaande.
Er zitten een aantal leuke vondsten in, zoals het Chinese monopolie op alles wat digitaal is, en de vermenging van culturen en woordenschat. Ook het hoge Matrix-gehalte van de digitale wereld, waarin je al dan niet kunt gaan meedraaien, is een aanwinst voor het verhaal. Opvallend bevinden die leuke extra’s zich allemaal langs de futuristische, bijna sciencefictionachtige kant van het verhaal.
De menselijke, ecologische en politieke problematiek klinkt anderzijds erg bekend, en hier en daar zijn er stevige echo’s uit Lloyds eerder werk: wéér Londen en de achterbuurten, wéér een hevige energieproblematiek, wéér een repressieve regering die met harde hand burgerrechten met de voeten treedt… Ook hier trekt de schrijfster uitgesproken de ecologische kaart, met mensen die op kleine schaal gewassen verbouwen en energie opwekken, en die worden tegengewerkt door het politiek corrupte, geld- en olieverslindende ‘systeem’, dat zich bedient van een nietsontziende politiemacht en het niet nauw neemt met mensenrechten. Het is een iets te ongenuanceerde boodschap, en wanneer ze in de loop van het verhaal naar bovenkomt, gebeurt dat doorgaans nogal pamflettair. Personages worden heel even predikanten, en dat stoort.
Op een heel ander plan komt ook de verstrengeling van het virtuele en het dagelijkse leven, en de geheimzinnige wereld van het Darknet (de digitale ‘achterbuurt’ waar de Outsiders hun Dreamline hebben verstopt) niet helemaal tot zijn recht. De personages goochelen met zo veel informatie en trucs dat je als lezer niet altijd de impact ervan kunt inschatten. Nu blijft het (knap bedachte) virtuele aspect van het verhaal aanvoelen als een mooi decor, maar komt het niet echt tot leven.
En waarom een boek waarvan de originele titel Momentum is, zo’n agressieve Amerikaanse titel moet meekrijgen voor de Nederlandstalige markt, ontgaat mij compleet. De lay-out is leuk, dat wel. Maar het geheel dekt de lading van het boek niet, en dat is ronduit storend. Een stevige brok lectuur met vaart, voor jongeren uit het digitale tijdperk.
[Kirstin Vanlierde]

Na een wereldwijde oliecrisis staan twee bevolkingsgroepen lijnrecht tegenover elkaar. Hunter, bij de Citizens opgegroeid, raakt in de ban van het Outsidermeisje Uma en helpt haar als zij gedwongen wordt de codes van het communicatiesysteem van de Outsiders over te brengen naar de nieuwe Sleutelbewaarder. De Kozakken (militaire politie) gaan echter over lijken om die codes in handen te krijgen. Sciencefictionverhaal dat zich afspeelt in het Londen in de toekomst waar twee partijen lijnrecht tegenover elkaar staan. Leest als een computergame: de hoofdrolspelers moeten steeds naar een ander level om hun doel te bereiken. Niet alleen de vorm zal de doelgroep aanspreken, het verhaal barst ook van de actie en is zeer spannend tot aan het open eind toe. Het taalgebruik is niet moeilijk, het verhaal onderhoudend en goed te volgen, de karakters en het thema vrij plat, maar ongetwijfeld herkenbaar voor leeftijdsgenoten. Opvallend dat men voor titel en bijschrift gekozen heeft voor de Engelse taal, wat de doelgroep mogelijk op het verkeerde (taal)been kan zetten. De auteur is bekend van 'Dagboek van een klote jaar 2015 en 2017'*. Vanaf ca. 15 jaar.