De 14-jarige Merel wordt van het dak van haar middelbare school gehaald. Hoewel ze zelf beweert geen zelfmoord te willen plegen, belandt ze in een psychiatrisch ziekenhuis. Via therapeutische gesprekken met haar psychiater, dokter Katz, komt de ware toedracht van de feiten aan het licht. Vervolgens dient Merel met haar ware identiteit in het reine te komen, waarbij deelname aan een muziekkamp bevrijdend werkt. Merel wordt overtuigend als kritisch observator geportretteerd. Op gevatte en humoristische wijze vertelt ze over haar problematiek. De wat eenzijdige focus op Merels angststoornissen resulteert in enkele langdradige passages. Sarah Moon bezigt een vrij eenvoudige taal en hanteert een vlot vertelritme, dat in vertaling echter wordt ontsierd door gezochte beelden en enkele clichés. Tevens wil de auteur duidelijk een happy end bewerkstelligen, waardoor ze de geloofwaardigheid weleens uit het oog verliest. Eerste YA-roman van deze Amerikaanse auteur en docente. Psychologisch behoorlijk goed uitgewerkt verhaal, met voorspelbaar happy end. Vanaf ca. 15 jaar.