In 1933 woonden in Duitsland nagenoeg een half miljoen Joden, van wie 300.000 na de installatie van het naziregime naar het buitenland vluchtten. Ongeveer 200.000 joden bleven achter, van wie het grootste deel de dood vond in concentratie- en vernietigingskampen. Een van de overlevenden was romanist Victor Klemperer, professor aan de Technische Hochschule, die in Dresden twaalf jaar onder de naziterreur leefde en die als bij wonder ook het geallieerde bombardement in februari 1945 overleefde. Mentaal hield hij zich staande door een dagboek bij het houden, waarin hij niet zozeer de schandelijke daden van de nazi's aan de kaak stelde, maar waarin hij op unieke wijze noteerde hoe de Joden in hun alledaags bestaan werden bedreigd en hoe angst en wanhoop hun leven kleurden. De stijl in deze dagboeken valt op door de scherpte van het waargenomen detail met betrekking tot Klemperers eigen levensomstandigheden en die van zijn directe omgeving. Het is dan ook verwonderlijk dat zijn dagboek pas in 1995 voor het eerst werd gepubliceerd, waarna het door het weekblad Die Zeit prompt werd vergeleken met het dagboek van Anne Frank en beschouwd werd als een belangrijke getuigenis van iemand die een van de gruwelijkste perioden in de geschiedenis van de mensheid aan den lijve heeft ervaren en met pijnlijke precisie heeft beschreven.
Van Klemperers dagboeken wordt soms beweerd dat men ze moet lezen ‘opdat het nooit meer zou gebeuren’, maar zelf was hij het niet eens met deze visie: ‘Niemand kan uit de geschiedenis leren omdat niets zich werkelijk helemaal zonder variant herhaalt. Misschien is kennis van geschiedenis juist schadelijk: ze maakt bevangen.’
Afgezien van het feit dat deze dagboeken het persoonlijke getuigenisaspect ver overstijgen, en zij ook van bijzonder belang zijn als cultuurhistorische bron, is wellicht het belangrijkste nog dat we middels deze geschriften op geprivilegieerde wijze kennismaken met een uitzonderlijk mens die dankzij zijn eruditie, humor en doorzettingsvermogen in tragische omstandigheden wist stand te houden.
Een uniek en beklijvend relaas. [Staf Schoeters] Verberg tekst

De joodse schrijver/filoloog/filosoof Victor Klemperer (1881-1960) hield reeds sinds 1918 een dagboek bij, maar deze uitgave beslaat alleen de periode januari 1933-juni 1945. Bijzonder nauwgezet beschrijft Klemperer na het aan de macht komen van Hitler (1933) de steeds slechter en uiteindelijk rampzalig wordende positie van de joden in Duitsland en, na 1941, de uitvoering van de Holocaust, speciaal in Dresden, waar hij woonde. Klemperer werd zelf niet gedeporteerd omdat hij met een 'Arische' vrouw was getrouwd. Juist de beschrijving van het 'kleine' dagelijkse leven met zijn – voor joden – tientallen ge- en verboden en gevaren geeft een ontluisterend beeld van het joodse leven in nazi-Duitsland. Hierdoor is het echter niet altijd gemakkelijk leesbaar. Helaas slechts voorzien van een rommelig 'nawoord' dat te weinig informatie geeft over de persoon Klemperer, die ná de oorlog een vooraanstaand communist zou worden in Oost-Duitsland. Met noten en register. Bevat zwart-witte foto's. Eerder verschenen in twee banden. Paperback; kleine druk. Verberg tekst