Centraal in deze erudiete en kritische studie staat de samenhang tussen enerzijds de geschiedenis van het kind en de studie van het kind in de ontwikkelingspsychologie en pedagogiek. Hoe werd over het kind gedacht voordat de wetenschap (kwalitatief en kwantitatief) zich ging bezinnen op (de ontwikkeling en opvoeding van) het kind? De auteur, een internationaal gerespecteerd hoogleraar ontwikkelingspsychologie met een grote staat van dienst binnen de wetenschap, staat in zijn benadering van het beeld van het kind door de tijd heen een cultuurhistorische aanpak voor. Daarbij illustreert hij zijn betoog met veelzeggende (tijdsgebonden) beelden over kinderen, hun ontwikkeling en opvoeding. De auteur heeft veertig pagina's literatuur in zijn studie verwerkt! Mede daardoor heeft dit imposante boek een belangrijke naslagfunctie over het wetenschappelijk discours, stromingen en vergeten pedagogen, zoals M.J. Langeveld. Voor ouders, opvoeders, studenten en onderzoekers die het kind in een betekenisvolle context willen begrijpen.